Knitting needles cover

Dzisiaj przesyłka w końcu dotarła.Zagryzałam palce z niecierpliwości bo tracking Poczty Polskiej jest do bani i od piątku pokazywał w kółko tylko tyle, że przesyłkę nadano.
Właścicielka produkt zaakceptowała ;) więc mogę już publikować.

Otóż sprawa z rzeczą, którą uszyłam, jest bardzo sympatyczną historią, jaka miała miejsce dzięki internetowi, blogowaniu, pasji, odrobinie odwagi i przyklaśnięciu pomysłowi.
Jakiś czas temu uszyłam pokrowiec na druty i szydełka dla AldisVigi i jeden z komentarzy pod postem poświęconym temu pokrowcowi należał do baaardzo utalentowanej dziewiarki - Szyleczko. Otóż, zaglądam regularnie na jej bloga, bo dzierga przepiękne rzeczy w niezwykle staranny sposób. Szyleczko wyraziła swoje uznanie dla pokrowca i ...okazało się, że nie posiada własnego. (??!)
Odważyłam się i zaproponowałam, że z przyjemnością uszyję takie etui dla Niej. Ba, zaszczyt to dla mnie będzie, że ktoś kto dzierga takie cuda, będzie przechowywał swoje sprzęty w moim uszytku. I wiecie co? Nie odmówiła.I nawet zaproponowała wymianę rękodzielniczą czym wprawiła mnie zdumienie, bo w ogóle się tego nie spodziewałam.

To co otrzymałam ja - opiszę i okraszę zdjęciami w osobnym poście - bo przepiękna chusta jaką dostałam zasługuje na swoje własne miejsce na blogu.

Zaskoczenie moje było tym większe, że Szyleczko precyzyjnie określiła co by takie etui musiało mieć i ...zostawiła mi absolutnie wolną rękę w wykonaniu. Szalona, prawda? ;)

Ponieważ to w moich oczach ogromny akt ufności - postanowiłam stworzyć coś, co jej nie zawiedzie. Umówiłyśmy się na konkretny termin i ...do roboty.

Materiał wierzchni to mieszanka bawełny i lnu FreeSpirit wypatrzona już jakoś czas temu na B-craft.pl Baardzo mi się ten wzór podobał ale nie miałam wcześniej koncepcji co by z niego zrobić. Etui dla Szyleczka było wymarzoną okazją. Ok, no to wierzch już mam, teraz trzeba dograć resztę.

Okrzyk radości w pasmenterii wywołał u mnie ten guzik - bo okazało się, że istnieje taki, który idealnie będzie pasował do wzoru

 Czarna lamówka była oczywistością, więc pozostało wnętrze. Tu była prawdziwa koncepcyjna praca. Skomponować tak, żeby było ciekawie, schludnie ale nie jarmarcznie. Stanęło więc na klasycznym połączeniu waniliowej mieszanki lnu i syntetyku z czernią lamówki, bawełnianej koronki i zamka. Dla ożywienia - fragmenty materiału wierzchniego.

Szyleczko dzierga przepiękne ażury i podczas pracy wspomaga się markerami dziewiarskimi, też własnego autorstwa. Ma ich mnóstwo i chciała je przechowywać w kieszonce. Wszystkie razem. Za punkt honoru wzięłam więc sobie opracować jakiś specjalny patent, żeby markery nie kotłowały się razem, były ładnie wyeksponowane i łatwo dostępne. Z pomocą przyszły karabińczyki. Właścicielka zachwycona :)

To było to miejsce w którym trochę musiałam się pomęczyć, bo szlufki zawzięcie odpychały stopkę w trakcie przyszywania poprzecznej tasiemki i nie wychodziło prosto.

 No i kieszonka.

 Szyleczko poprosiła o jedną zamykaną kieszonkę, żeby chowane w niej rzeczy nie wypadały. Chciała rzep - ale pomyślałam sobie, że skoro to ma być wyjątkowe etui - to rzep będzie czystym barbarzyństwem. Wstawiłam wiec zamek. Tak by komponował się z całym wnętrzem.

  I tak oto wygląda etui na druciarskie i szydełkowe sprzęty Szyleczka

A ja oprócz przyjemności z szycia miałam okazję bliżej ( choć nadal tylko wirtualnie) poznać bardzo fajną dziewczynę ;)

Strasznie się z tego cieszę.

Zapraszam zatem na kolejny post - będzie o pięknym prezencie jaki ja otrzymałam w tej wymianie.